Jan Truyts, bijna 51 en zakenadvocaat, trekt met zijn levensgezellin naar de Dordogne. Hij slaat de wetboeken dicht om een bestaande B&B over te nemen in het zuidwesten van Frankrijk. Verhaal van een spannende switch in de carrière van een overlever.
 |
| Jan in volle actie tijdens de verhuis |
Grote schoonmaak
"Overmorgen beginnen we er aan, dan is mijn vrouwtje hier en keren we alles binnenstebuiten voor de grote lenteschoonmaak", zegt Jan beslist. "We hebben net de inboedel van onze twee woningen naar hier verhuisd met hulp van enkele maten (waaronder uw dienaar), een zware operatie waar ettelijke weken van inpakken en inventarisatie zijn aan vooraf gegaan. Tijdens het eerste weekend van de paasvakantie hebben we alles in twee 'bacs-à-meubles' geperst (gelieve dit letterlijk op te vatten), zijn in colonne naar hier gereden en hebben mits het nodige trek-en sleurwerk alles op zijn plaats gekregen. A hell lof a job, echt een legendarische operatie", blaast Jan.
"Uiteraard hebben we hier een instapklaar woonhuis gekocht met ingerichte gastenkamers en op en top voorziene studio's en gîtes; maar we hielden er toch aan om een persoonlijke toets aan te brengen met onze eigen spullen. Marion, mijn partner, is heel creatief, en wilde zoveel mogelijk spullen hergebruiken in onze uitbating."
"Ik kon moeilijk scheiden van enkele waardevolle stukken waar ik emotioneel aan gehecht ben. Daarenboven is er nog mijn platen- en cd-collectie die ik koester als een baby." Jan is een verwoed collectioneur van late seventies en eighties muziek - zowat alles van rock, punk, new wave, funk tot jazz uit die tijd - en luisterde al menig feestmaal op met een populaire dj-act voor vrienden en kennissen. "Ik ben van plan om in de lager gelegen grange, een prachtig gerestaureerde, authentieke hooischuur hier op het domein, een luisterhoek te maken voor de popfans die bij ons verblijven, zeker ook voor de liefhebbers van klassiek. Ik ben de laatste tijd wat naar Bach opgeschoven, dat komt met de jaren", grijnst hij.
 |
| De lente begint in Souillac met ontluikend groen tegen een staalblauwe hemel |
Carrièrebeest
Hoe komt een geschoold fiscaal jurist en advocaat terecht op een Frans domein met gastenkamers, studio's, gîtes, zwembad en een pergola?
"Ik ben altijd een zoeker geweest", verklaart Jan, "Rusteloosheid is me de laatste jaren vaak overvallen, zowel in mijn loopbaan als in mijn persoonlijk leven."
"Ik begon mijn carrière bij Coopers & Lybrand Int. (thans PwC) als "tax adviser" in 1989. Via een tussenstap bij City7, de toenmalige uitbaters van Het Sportpaleis, ben ik bij Deloitte &Touche Antwerpen beland. Eerst als 'Manager', later 'Director', en tenslotte met ingang van 1 september 2000 als 'Partner' bij de juridische afdeling van Deloitte & Touche Tax & Legal. Je kent dat, het gekende doorstroom-systeem voor jonge yups: keihard werken op quasi 24/7 basis, en dan in trappen beloond worden tot je partner wordt bij 'een van de grote vier'. Een natte droom voor een beginnend fiscaal jurist. Een boeiende periode in een uitdagende omgeving met persoonlijke en financiële genoegdoening. Maar helaas ook met een scheiding tot gevolg."
In 2001 zoekt Jan een job dichter bij huis. Na de scheiding kiezen zijn twee dochters ervoor om bij hem in te wonen, en Jan gaat aan de slag als fiscaal jurist, bestuurder en vennoot bij Fiscaal en Juridisch Studiebureau in Ternat, op een boogscheut van zijn woning. "Ik zocht vooral een rustpunt na een turbulente periode op het thuisfront," mijmert Jan Truyts. "Ik wou mij inzetten voor mijn dochters, en daar hoorde ook het huishouden bij: kuisen, koken, strijken, wassen en plassen."
Denkt even na en vervolgt dan: "Een periode in mijn leven waar ik achteraf heel fier op ben. Misschien heb ik onbewust gehandeld ter compensatie voor al die keren dat ik er niet was voor hen? Ik heb nog altijd een hechte band met mijn dochters An en Sofie en dat blijft voor het leven."
Toch knaagt het carrièrebeest diep van binnen, en Jan zoekt naar een volgende stap in zijn juristenloopbaan. "Ik voelde mij zeer gewaardeerd in mijn job bij FJS, maar misschien was het verschil met Deloitte, een van de big players in mijn vakgebied, te groot en was het voor mijn iets te rustig geworden. Bovendien waren er interne spanningen ontstaan tussen de bestuurders en daar kon ik niet goed mee overweg." En weg was Jan, naar een projectontwikkelaar in het Aalsterse, een van zijn klanten waar hij fiscaal advies aan gegeven had. "Ik werd aangezocht door de oprichter om bestuurder te worden van zijn NV Vastgoedadvies in Aalst en tevens ‘of counsel’ te worden bij BOPRO NV te Mechelen. Het persoonlijk contact met de zaakvoerder, een ambitieuze man, leek me wel wat. Ik geloofde in de groeimogelijkheden van de regionale vastgoedmarkt, en uit mijn periode bij City7 had ik ervaring opgedaan met vastgoedconstructies."
Zoekend leven
Al na een jaar bleken de karakters niet echt compatibel en Jan maakt zich klaar voor een volgend avontuur: de advocatuur.
"Het bleef een oude droom om ooit als jurist aan de balie te kunnen pleiten", bekent Jan Truyts. "En die kans kreeg ik bij COTTYN Advocatengroepering in Aalst en Brussel". "Ik kon vennoot worden mits een geslaagd examen als stagiair-advocaat natuurlijk."
Jan, met vuur: "Best wel een spannend moment, terug regeltjes blokken en dan een strenge proef afleggen."
Jan wordt advocaat-vennoot bij COTTYN en schrijft zich in aan de Nederlandstalige Balie te Brussel op 11 december 2006. Hij wordt ook coördinator van de interne celwerking ‘Tax’ en ‘Corporate M&A’ binnen COTTYN België. Jan vindt vlot zijn draai in het gerechtelijk apparaat, pleit met succes in vennootschapsrechterlijke zaken, bouwt een cliëntenkring uit in dit segment, en kandideert ook voor de post van operationeel verantwoordelijk voor het kantoor van COTTYN te Wenen, Praag en Bratislava. "Het kantoor groeide mee met enkele klanten uit de immo-wereld die ook richting Centraal- en Oost-Europa trokken, en wij gingen als kantoor mee in hun slipstream. Bij het opzetten van vastgoed-deals valt het juridische aspect niet te onderschatten, in die kluif heb ik met plezier gedurende enkele jaren mijn tanden gezet. Ik vloog begin van de week met de eerste vlucht naar Wenen, deed dan Bratislava en kwam over Praag terug. Een mooie tijd met veel afwisseling, nieuwe zaken en nieuwe mensen. Ik ging ook verschillende keren naar China voor een cliënt die daar zaken deed me de Chinese overheid in de farmaceutische sector. Een hele belevenis."
Tot begin 2012, wanneer het spook van de onrust opnieuw toeslaat. Of was het nieuwsgezindheid?
Jan, ernstig: "Nee, er was een zekere onrust, dat zit nu eenmaal in mijn genen. Maar er was ook iets onbenoembaar, iets groter dat me dreef naar een nieuwe bestemming. Ik raakte uitgekeken op het circus van het zakenleven met meer en meer conflicten tussen bedrijven en klanten en tussen zakenpartners onderling die mekaar voor de rechtbank het leven zuur maken en verwikkeld raken in uitzichtloze procedures. In dat soort rechtspraak geloof ik niet, zelfs als zakenadvocaat heb ik een hang naar rechtvaardigheid. Ook bij ons op kantoor was niet alles peis en vree. Ik voelde dat het tijd werd voor iets anders, iets definitiefs."
Komt op dreef: "Op het vlak van relaties was ik ook lange tijd op zoek naar de juiste match, je weet wel wat ik bedoel. Na mijn scheiding had ik verschillende relaties waarbij ik me in het begin volledig smeet, tot groot jolijt en medeleven van mijn dochters en mijn naaste omgeving. Ik dacht steeds de ware gevonden te hebben, quod non. Maar nu is er Marion." Zwijgt even en lacht: "Ik durf nu wel te zeggen dat zij de liefde van mijn leven is. Er is een intellectuele band, we voelen elkaar emotioneel volledig aan. We hebben ook beiden onze lessen getrokken uit onze gezondheidsproblemen. Ik ben hartpatiënt en heb een geslaagde revalidatie achter de rug, maar ik besef dat ik mijn lichaam niet meer tot het uiterste kan drijven. Ik hoop hier in Frankrijk samen met Marion tot rust te komen en zo mijn hartfunctie maximaal te recupereren."
Als Jan in Frankrijk
Rust is een relatief begrip voor een beginnende horeca-uitbater: er moet keihard gewerkt worden na de winter om alles klaar te maken voor het nieuwe seizoen. Zwembad reinigen, onkruid wieden, likje verf hier en daar, gastenverblijven tot in de puntjes prepareren, oefenen voor het ontbijt,...en de werkmannen met de graafmachine zijn juist gearriveerd om nieuwe septische putten in te graven. Druk-druk-druk.
"Ja, natuurlijk is dit geen luilekkerleven", beaamt Jan,"ik ben zelfs al op verplichte cursus geweest in Brive-La-Gaillarde om te leren hoe je omgaat met voedselveiligheid en hygiëne in de horeca. En onderschat ook het financiële aspect niet. De uitbating van het domein is onze enige inkomstenbron. We hebben uiteraard een financieel plan gemaakt, maar de rekeningen moeten wel kloppen aan het einde van het jaar. De boekingen lopen gelukkig binnen, we hebben al gasten voor volgende week.
Onze vuurdoop, we zijn benieuwd."
Hoe zijn jullie uitgerekend hier in Souillac terecht gekomen? "Daar is letterlijk een zoektocht van ettelijke maanden aan vooraf gegaan", vertelt Jan. "We zijn beginnen zoeken in de Bourgogne, een streek waar ik al jaren kom en die me op cultureel en culinair vlak heel erg aanspreekt. We hebben op verschillende website gekeken naar over te nemen B&B's, zijn enkele keren over en weer gereisd en hebben vooral veel nagedacht over vraagprijzen - de meeste veel te duur voor ons budget - en haalbaarheid - er moest dikwijls nog zwaar gerenoveerd worden. Tot Marion hier in de Dordogne bij toeval iets zag dat over te nemen was van twee oudere Nederlanders die hun domein wilden verkopen, met cliënteel en alles erop en eraan. Toen we hier arriveerden was het liefde op het eerste zicht: 'Le Manoir' - het domein met koetshuis en schuur uit de jaren 1880 - lag buitengewoon charmant tegen een groene heuveltop geschurkt in een godvergeten gehucht met een enkele stoffige straat. Recht tegenover een vervallen kasteel aan de rand van een meanderende beek, met ganzengekwetter op de achtergrond. En de uitbating bleek gelukkig een vlot draaiende business, dus na wat over en weer gediscussieer - op zijn Hollands - zijn we tot een vergelijk gekomen." Hij vervolgt enthousiast: "De streek is hier ook verrassend veelzijdig: je zit volop in de groene heuvels en zachte valleien, de uitzichten zijn fabuleus, de dorpjes authentiek, er zijn enkele toeristische toppers zoals Rocamadour, Martel en Sarlat, je hebt hier voorhistorische grotten bij de vleet,...en op culinair vlak is dit gebied een referentiepunt in Frankrijk. Trust me, ik heb hier al uitstekend getafeld voor zeer betaalbare prijzen."
Bovenal wil Jan hier in Souillac een mentaal evenwicht bereiken en zijn actieve loopbaan samen met Marion tot een geslaagd orgelpunt brengen. "Ik ben al jaren een wijnliefhebber en was grootmeester in de Vlaamse wijngilde, koken is steeds een hobby geweest, en omdat 'Le Diable Du Midi' al een tijdje aan mijn vel zat, is het een B&B in Frankrijk geworden. Dit is een plan waar we beiden heel erg achterstaan, we zien ons hier echt slagen in het leven. En dan bedoelen we niet: gaan voor het grote geld. Maar wel: genieten van de kleine dingen. Met de fiets naar de bakker voor dag en dauw, onderhandelen met een aspergekweker in de buurt, experimenteren met een gepast recept voor onze table d'hôtes, op jacht naar een lekker huiswijntje, een rondleiding samenstellen voor onze gasten, nieuwe activiteiten uitdenken, zoeken naar truffels in ons bos, boeken verslinden aan het open vuur in de keuken. In de winter krijgen we tijd voor onszelf: Parijs, Lyon en Bordeaux zijn met de trein van hieruit eenvoudig en snel bereikbaar, Barcelona ligt vlakbij, we kunnen skiën in de Pyreneeën, noem maar op. En onze familie bezoeken natuurlijk, België is een dagreis verwijderd. Maar toch ook veilig ver weg."
Koen De Koster
Meer info over Le Manoir vindt u via deze link www.lemanoir.info
In 2001 zoekt Jan een job dichter bij huis. Na de scheiding kiezen zijn twee dochters ervoor om bij hem in te wonen, en Jan gaat aan de slag als fiscaal jurist, bestuurder en vennoot bij Fiscaal en Juridisch Studiebureau in Ternat, op een boogscheut van zijn woning. "Ik zocht vooral een rustpunt na een turbulente periode op het thuisfront," mijmert Jan Truyts. "Ik wou mij inzetten voor mijn dochters, en daar hoorde ook het huishouden bij: kuisen, koken, strijken, wassen en plassen."
Denkt even na en vervolgt dan: "Een periode in mijn leven waar ik achteraf heel fier op ben. Misschien heb ik onbewust gehandeld ter compensatie voor al die keren dat ik er niet was voor hen? Ik heb nog altijd een hechte band met mijn dochters An en Sofie en dat blijft voor het leven."
Toch knaagt het carrièrebeest diep van binnen, en Jan zoekt naar een volgende stap in zijn juristenloopbaan. "Ik voelde mij zeer gewaardeerd in mijn job bij FJS, maar misschien was het verschil met Deloitte, een van de big players in mijn vakgebied, te groot en was het voor mijn iets te rustig geworden. Bovendien waren er interne spanningen ontstaan tussen de bestuurders en daar kon ik niet goed mee overweg." En weg was Jan, naar een projectontwikkelaar in het Aalsterse, een van zijn klanten waar hij fiscaal advies aan gegeven had. "Ik werd aangezocht door de oprichter om bestuurder te worden van zijn NV Vastgoedadvies in Aalst en tevens ‘of counsel’ te worden bij BOPRO NV te Mechelen. Het persoonlijk contact met de zaakvoerder, een ambitieuze man, leek me wel wat. Ik geloofde in de groeimogelijkheden van de regionale vastgoedmarkt, en uit mijn periode bij City7 had ik ervaring opgedaan met vastgoedconstructies."
 |
| Zicht op het zwembad met zonneterras aan de gîtes |
Al na een jaar bleken de karakters niet echt compatibel en Jan maakt zich klaar voor een volgend avontuur: de advocatuur.
"Het bleef een oude droom om ooit als jurist aan de balie te kunnen pleiten", bekent Jan Truyts. "En die kans kreeg ik bij COTTYN Advocatengroepering in Aalst en Brussel". "Ik kon vennoot worden mits een geslaagd examen als stagiair-advocaat natuurlijk."
Jan, met vuur: "Best wel een spannend moment, terug regeltjes blokken en dan een strenge proef afleggen."
Jan wordt advocaat-vennoot bij COTTYN en schrijft zich in aan de Nederlandstalige Balie te Brussel op 11 december 2006. Hij wordt ook coördinator van de interne celwerking ‘Tax’ en ‘Corporate M&A’ binnen COTTYN België. Jan vindt vlot zijn draai in het gerechtelijk apparaat, pleit met succes in vennootschapsrechterlijke zaken, bouwt een cliëntenkring uit in dit segment, en kandideert ook voor de post van operationeel verantwoordelijk voor het kantoor van COTTYN te Wenen, Praag en Bratislava. "Het kantoor groeide mee met enkele klanten uit de immo-wereld die ook richting Centraal- en Oost-Europa trokken, en wij gingen als kantoor mee in hun slipstream. Bij het opzetten van vastgoed-deals valt het juridische aspect niet te onderschatten, in die kluif heb ik met plezier gedurende enkele jaren mijn tanden gezet. Ik vloog begin van de week met de eerste vlucht naar Wenen, deed dan Bratislava en kwam over Praag terug. Een mooie tijd met veel afwisseling, nieuwe zaken en nieuwe mensen. Ik ging ook verschillende keren naar China voor een cliënt die daar zaken deed me de Chinese overheid in de farmaceutische sector. Een hele belevenis."
Tot begin 2012, wanneer het spook van de onrust opnieuw toeslaat. Of was het nieuwsgezindheid?
Jan, ernstig: "Nee, er was een zekere onrust, dat zit nu eenmaal in mijn genen. Maar er was ook iets onbenoembaar, iets groter dat me dreef naar een nieuwe bestemming. Ik raakte uitgekeken op het circus van het zakenleven met meer en meer conflicten tussen bedrijven en klanten en tussen zakenpartners onderling die mekaar voor de rechtbank het leven zuur maken en verwikkeld raken in uitzichtloze procedures. In dat soort rechtspraak geloof ik niet, zelfs als zakenadvocaat heb ik een hang naar rechtvaardigheid. Ook bij ons op kantoor was niet alles peis en vree. Ik voelde dat het tijd werd voor iets anders, iets definitiefs."
"Er was een zekere onrust, dat zit nu eenmaal in mijn genen."
Komt op dreef: "Op het vlak van relaties was ik ook lange tijd op zoek naar de juiste match, je weet wel wat ik bedoel. Na mijn scheiding had ik verschillende relaties waarbij ik me in het begin volledig smeet, tot groot jolijt en medeleven van mijn dochters en mijn naaste omgeving. Ik dacht steeds de ware gevonden te hebben, quod non. Maar nu is er Marion." Zwijgt even en lacht: "Ik durf nu wel te zeggen dat zij de liefde van mijn leven is. Er is een intellectuele band, we voelen elkaar emotioneel volledig aan. We hebben ook beiden onze lessen getrokken uit onze gezondheidsproblemen. Ik ben hartpatiënt en heb een geslaagde revalidatie achter de rug, maar ik besef dat ik mijn lichaam niet meer tot het uiterste kan drijven. Ik hoop hier in Frankrijk samen met Marion tot rust te komen en zo mijn hartfunctie maximaal te recupereren."
Als Jan in Frankrijk
Rust is een relatief begrip voor een beginnende horeca-uitbater: er moet keihard gewerkt worden na de winter om alles klaar te maken voor het nieuwe seizoen. Zwembad reinigen, onkruid wieden, likje verf hier en daar, gastenverblijven tot in de puntjes prepareren, oefenen voor het ontbijt,...en de werkmannen met de graafmachine zijn juist gearriveerd om nieuwe septische putten in te graven. Druk-druk-druk.
"Ja, natuurlijk is dit geen luilekkerleven", beaamt Jan,"ik ben zelfs al op verplichte cursus geweest in Brive-La-Gaillarde om te leren hoe je omgaat met voedselveiligheid en hygiëne in de horeca. En onderschat ook het financiële aspect niet. De uitbating van het domein is onze enige inkomstenbron. We hebben uiteraard een financieel plan gemaakt, maar de rekeningen moeten wel kloppen aan het einde van het jaar. De boekingen lopen gelukkig binnen, we hebben al gasten voor volgende week.
Onze vuurdoop, we zijn benieuwd."
 |
| Het woonhuis met karakter dateert van 1880 |
"We zien ons hier echt slagen in het leven, genieten van de kleine dingen."
Bovenal wil Jan hier in Souillac een mentaal evenwicht bereiken en zijn actieve loopbaan samen met Marion tot een geslaagd orgelpunt brengen. "Ik ben al jaren een wijnliefhebber en was grootmeester in de Vlaamse wijngilde, koken is steeds een hobby geweest, en omdat 'Le Diable Du Midi' al een tijdje aan mijn vel zat, is het een B&B in Frankrijk geworden. Dit is een plan waar we beiden heel erg achterstaan, we zien ons hier echt slagen in het leven. En dan bedoelen we niet: gaan voor het grote geld. Maar wel: genieten van de kleine dingen. Met de fiets naar de bakker voor dag en dauw, onderhandelen met een aspergekweker in de buurt, experimenteren met een gepast recept voor onze table d'hôtes, op jacht naar een lekker huiswijntje, een rondleiding samenstellen voor onze gasten, nieuwe activiteiten uitdenken, zoeken naar truffels in ons bos, boeken verslinden aan het open vuur in de keuken. In de winter krijgen we tijd voor onszelf: Parijs, Lyon en Bordeaux zijn met de trein van hieruit eenvoudig en snel bereikbaar, Barcelona ligt vlakbij, we kunnen skiën in de Pyreneeën, noem maar op. En onze familie bezoeken natuurlijk, België is een dagreis verwijderd. Maar toch ook veilig ver weg."
Koen De Koster
Meer info over Le Manoir vindt u via deze link www.lemanoir.info
Geen opmerkingen:
Een reactie posten